Cudów nie trzeba szukać daleko. Cudem jest istnienie samo w sobie, cudem jest ciało i wszystkie procesy, które w nim zachodzą bez naszej kontroli i świadomości. Natura jest mądrością, jest zdrowiem i harmonią. Jednak robimy wiele, jako społeczeństwo i jako jednostka żeby ją zagłuszyć, przeszkodzić. To robienie jest często nieświadome, czasem jest trochę świadome, bo albo przyzwyczailiśmy się do takiego stanu rzeczy (strefa komfortu) albo brakuje nam czegoś - jakiegoś bodźca, pchnięcia do zmiany. Brakuje nam kontaktu ze swoją wewnętrzną ciszą, z naszą istotą. Umysł zaprząta nas sprawami do załatwienia, pieniędzmi do zarobienia, badaniami okresowymi, naprawą sprzętów lub wymianą tych starych na nowe ... Jesteśmy zanurzeni w mentalu przez, który rozumiem konkretne fale, częstotliwości do których się podłączamy. Nim się obejrzymy, naszymi wartościami są wartości promowane przez większość masmedia. Konsumpcja, wygoda, posiadanie, pozycja roszczeniowa w stosunku do partnera i do własnych dzieci, konkurowanie z sąsiadami, używki jako rozluźnienie napięcia, seks w podobnym ujęciu, stres w pracy, która zajmuje lekko połowę życia, traktowany jako oczywistość. To czy podłączymy się do mentalu czy nie, jest naszą suwerenną decyzją. Głęboko w to wierzę. Człowiek, który choć raz dotknął stanu pełnej obecności wie, że mental to iluzja, koncept, który potrzebuje energii - uwagi, żeby trwał. Nasze neuroprzekaźniki w mózgu mają utartą drogę, która jest spuścizną po naszych przodkach i zastanym programem w otaczającym nas Świecie. Jednak każdy z nas codziennie podejmuje decyzję czy ten koncept zasilać czy nie. Kiedy mamy osłabioną energię, tracimy dostęp do swojej istoty. Zapominamy, że możemy wybierać i z czego możemy wybierać. Następuje "zamatrixowanieâ". Stan odłączenia się od ciała i od duszy. Z mojego osobistego doświadczenia wynika, że jest to powtarzalne. To odłączenie i złączenie się z sobą samym ma charakter falowy. Przypływa i odpływa. Kiedy widzimy ten stan rzeczy w momencie wysokiej energii, wszystko wydaje nam się jasne. Gdy jesteśmy zanurzeni w niskiej, nic nie jest jasne. Wydaje nam się, że ten stan nie minie, poczucie bezsensu albo nadodpowiedzialności i potrzeby kontroli wypełnia naszą przestrzeń. Jednak, kiedy słyszymy to od kogoś, kiedy jesteśmy w stanie obniżonej energii, myślimy, że nas nie rozumie, że nie dotknął tego, czego my dotykamy, że ma łatwiej albo się wymądrza. Przynajmniej ja tak myślę. Chyba, że jest to osoba o wysokim poziomie świadomości . Takie osoby wpływają pozytywnie samą obecnością , słowa które mówią do nas, są jakby przy okazji. Nasz stan wyraźnie się poprawia, poprzez przebywanie z takimi osobami, jest nam przy nich łatwiej formułować myśli. Ĺatwiej jest też uchwycić piękno, sens i mądrość, którymi wypełniona jest przestrzeń. Jednak, kiedy ich oddziaływanie się kończy, znowu zostajemy sam na sam. Z sobą. Kiedy zdałam sobie sprawę z tego, że procesy w moim życiu mają charakter falowy, uspokoiło mnie to. Akceptacja zawsze niesie ze sobą dawkę spokoju. Tylko co dalej? Czy można ominąć lub skrócić momenty zapaści i nie przeżywać ich tak intensywnie? Czy mogę pomóc sobie pamiętać o świecie jaki kocham i jaki mnie wspiera w momencie, kiedy nie widzę sensu, żeby wstać z łóżka? Jak zostać mistrzem podnoszenia energii sobie, swojej rodzinie, przyjaciołom i ludziom z którymi pracuję? Szukanie odpowiedzi na te pytania wypełniły moje życie a ja stałam się wojowniczką, która nie zna kompromisów. Światło, miłość i prawda to mój dom. Nawet kiedy o tym zapominam i przez chwilę dłuższą lub krótszą nie mam do siebie dostępu, ta prawda jest moim domem. Za każdym razem kiedy wracam do domu, moje konstrukcje budowane na kłamstwie rozpadają się. Czasem towarzyszy temu śmiech, częściej płacz. Pozwalam sobie na to. Pozwalam sobie płakać i rozpuszczać to. Czy mając taki ogląd rzeczy, można zadowolić się czymś pośrednim? Kiedy raz usłyszałeś śpiew swojego serca, czy możesz zgodzić się na przeciętność, na nudę, na bylejakość? Zostawiam to pytanie otwarte, dla siebie i dla każdej Istoty.